„Dziecino Święta, czemu drżysz i z taką trwogą
patrzysz się?
Czy już przed sobą widzisz krzyż na purpurowym nieba tle?
Jeszcze nie czas, o Panie nasz,
o nie płacz, nie, błagamy Cię...”
Betlejem leży na terenie Autonomii Palestyńskiej, 8 kilometrów od
jerozolimskiego Starego Miasta. Żeby dostać się do miejsca
narodzenia Jezusa, trzeba minąć mur, którego budowę rozpoczęło w
2002 roku Państwo Izraelskie (po tym, jak palestyńscy bojownicy
zabarykadowali się w Bazylice Narodzenia Pańskiego na pięć tygodni i
podłożyli w niej ładunki wybuchowe). Wysoka na 7 metrów i długa na
ponad 700 kilometrów konstrukcja, przez Żydów nazywana jest „murem
bezpieczeństwa”, przez Palestyńczyków – „murem hańby”.
Do Betlejem można wjechać jedynie za okazaniem przepustki. Każdego
ranka przed „checkpointem” pomiędzy Betlejem a Jerozolimą stoi w
kolejce ponad tysiąc Palestyńczyków pracujących po drugiej stronie
muru. Bo z pracą w Betlejem nie jest najlepiej. Miasteczko przez
lata utrzymywało się z turystyki i pielgrzymów, którzy przybywali do
Groty Narodzenia. W 2000 roku Betlejem odwiedzało blisko 100 tys.
osób miesięcznie. Potem ta liczba spadła ponad dziesięciokrotnie.
Dzisiaj, wędrując po Betlejem, zamiast scen ze stajenki, szybciej
można zobaczyć gołąbka pokoju w kamizelce kuloodpornej..
opr.
Jadwiga Kulik